Opis
MUZEUM GOSPODARSTWA DOMOWEGO – Dowiedz się, jak żyli nasi pradziadkowie, jak radzili sobie bez wszystkich nowinek technicznych i udogodnień, jakie obecnie otaczają nas na każdym kroku. Bogato wyposażone Muzeum oraz pełni pasji przewodnicy pozwolą odbyć podróż w czasie i ożywią czar dawnych lat. Początki muzeum w Ziębicach sięgają 1930 r., kiedy to ówczesne władze miasta postanowiły zorganizować Heimatmuseum gromadzące pamiątki z przeszłości miasta i powiatu. Już w 1931 r. powstała pierwsza ekspozycja muzealna w dwóch salach ratusza miejskiego. Zbiory ziebickiego Heimatmuseum rozrastały się jednak dosyć szybko, szczególnie, że w latach 1934-37 wzbogaciły się o ogromną kolekcję przekazaną miastu przez wdowę po śląskim artyście Josephie Langerze. Muzeum w Ziębicach przetrwało II wojnę światową bez strat i w 1946 r. niemiecki kustosz przekazał je władzom polskim. Ówczesne władze niechętnie jednak patrzyły na “poniemieckie” zbiory w piastowskich Ziębicach, stąd pojawiła się koncepcja stworzenia na bazie Muzeum w Ziębicach placówki specjalizującej się w zbiorach sprzętu gospodarstwa domowego.. Obecnie ziębickie muzeum, będąc jedyną w Polsce placówką specjalizującą się w gromadzeniu zbiorów sprzętu gospodarstwa domowego stara się łączyć funkcje muzeum specjalistycznego oraz muzeum regionalnego, prezentując swoje bogate zbiory w 7 salach ekspozycyjnych. Od lat 70-tych XX w. siedzibą muzeum jest ratusz miejski – eklektyczna budowla powstała w l. 1887-1890 na miejscu poprzedniego renesansowego ratusza. Ze starego ratusza pozostała jedynie szesnastowieczna wieża, z której rozciąga się piękny widok na miasto, pagórkowata okolicę i wschodnią część Sudetów.
Ziębickie muzeum może poszczycić się największą w Europie kolekcją żelazek z najstarszym datowanym żelazkiem w Polsce z 1655 r. (wł. Muzeum Narodowe we Wrocławiu). W tej sali ekspozycyjnej można zobaczyć wszystkie rodzaje żelazek, jakich używano od XVII w. do lat dzisiejszych. Znajdziemy tu żelazka na duszę, na węgiel, pełne (monolityczne) nagrzewane w całości na płycie pieca oraz żelazka spirytusowe, gazowe i elektryczne. Ciekawostką jest też zbiór żelazek do włosów (lokówek). Prezentowane są tu również podstawki pod żelazka oraz miedziane formy do wypieku bab i wyrobu pasztetów, galaret czy deserów.
Kuchnia – W tej sali ekspozycyjnej można zobaczyć wszystko co służyło do gotowania, smażenia, pieczenia. Są to głównie eksponaty pochodzące z XIX i pocz. XX w. Znajduje się tu m.in. bogaty zbiór naczyń miedzianych i mosiężnych, drewnianych foremek piernikowych oraz ciekawa kolekcja naczyń do palenia i parzenia kawy. Jeżeli interesują kogoś zbiory moździerzy, młynków do mielenia lub dziadków do orzechów to również je tu znajdzie w bardzo fantazyjnych wzorach i rozmiarach.
Na ekspozycji zobaczymy tez salonik mieszczański, szlachecki, kolekcje sztuki, malarstwa, rzeźby .
MŁYN HILBERTA – Młyn powstał w latach 40-tych XIX wieku. Został zbudowany i był prowadzony do II wojny światowej przez członków rodziny Hilbert. W latach trzydziestych XX wieku Młyn został rozbudowany i znacznie unowocześniony. Wyposażony został w napęd elektryczny. Należał do największych tego typu na Dolnym Śląsku. Po II wojnie światowej przez pierwsze 10 lat był w zarządzie Armii Czerwonej, a następnie użytkowany przez zmieniające się przedsiębiorstwa państwowe. Bez modernizacji i istotnych zmian w wyposażeniu pracował do końca 2016 roku. Zachował się w pełni kompletny, obrazujący poziom rozwoju techniki młynarskiej z lat trzydziestych XX wieku.